آموزش

معرفی پارتیشن MBR و GPT

برای ذخیره کردن اطلاعات سیستم به صورت دائم باید از هارد دیسک استفاده کنیم،
برای استفاده از هارد دیسک باید اول هارد مورد نظر را پارتیشن بندی کنیم تا پارتیشنی که قرار است روی آن سیستم عامل نصب کنیم از بقیه پارتیشن ها قابل تفکیک باشد.

در حال حاضر دو نوع پارتیشن وجود داره که شامل:


خصوصیات پارتیشن MBR:

MBR : مخفف شده ی کلمات: Master Boot Record ( به معنی: رکورد راه انداز اصلی) میباشد،که یک سری خصوصیات دارد؛

یک استاندارد قدیمی است که در سال 1983 و همراه با سیستم عامل داس (Dos) معرفی شد.
علت نام گذاری این پارتیشن این است که دارای یک بخش ویژه برای راه اندازی (بوت) میباشد،

که در ابتدای درایوی که سیستم عامل روی آن نصب شده قرار میگیرد.
این بخش ویژه دارای یک بوت لودر (boot loader) برای سیستم عامل نصب شده ( مثل ویندوز ۷ معمولی و نه UEFI ) میباشد.
بوت لودر نیز یک کد کوتاه میباشد که بوت لودر بزرگتر را از روی یک پارتیشن دیگر درایور لود میکند.
استاندارد MBR روی هارد دیسک هایی که نهایتا ۲ ترابایت باشد قابل اجرا و پارتیشن بندی میباشد،

یعنی امکان ایجاد و مدیریت دیسک هایی با ظرفیت بالاتر از دو ترابایت ( دو هزار گیگابایت ) را ندارد.
در ضمن باید ذکر کنیم که استاندارد مستر بوت رکورد (MBR) امکان ایجاد بیشتر از چهار پارتیشن (درایو) را ندارد.

بنابراین اگر از سخت افزار پایین مثل مادربرد های قدیمی (DDR1  یا DDR2) با پردازنده های تک یا دو هسته
و رم 512 مگابایت ، استفاده می کنید،
از پارتیشن MBR استفاده کنید ؛ چون که: با این نوع سخت افزار ها حتی اگر شما هم بخواهید برای مادربرد خود از پارتیشن GPT استفاده کنید پس بهتراست که از MBR استفاده شود.

اما  می توانید با داشتن سخت افزار بالا ( مثل مادربرد های DDR3 یا DDR4 ، پردازنده های 4 ، 8 و 12 و 22 هسته و رم 4 و 4 به بال از پارتیشن جدید GPT استفاده کنید و در عین حال از سرعت بالای لود شدن (بوت شدن) سیستم عاملتون نهایت لذت و استفاده را ببرید.

پارتیشن MBR و GPT
پارتیشن MBR و GPT

خصوصیات پارتیشن GPT:

GPT: مخفف شده ی کلمات: GUID Partition Table ( به معنی: طرح بندی جدول پارتیشن) میباشد.

استاندار جدیدی است که به تدریج در حال جایگذاری پارتیشن قدیمی MBR را میگیرد.
این نوع پارتیشن خوشبختانه محدودیت های پارتیشن MBR را ندارد،

بر همین اساس میتوانیم دایو (پارتیشن) بندی های دیسک مان را گسترده تر ایجاد کنیم و محدودیت ظرفیت پارتیشن انها بستگی به سیستم عامل نصب شده ندارد،

در صورتی که پارتیشن MBR با توجه به محدودیت های سیستم عامل نصب شده فقط میتوانستیم مقدار فضای هر درایور (پارتیشن) ایجاد نماییم.
تنها محدودیتی که GPT دارد، محدودیت در ایجاد تعداد پارتیشن باتوجه به سیستم عامل میباشد.
همان طور که گفته شد در پارتیشنی از نوع MBR داده های مربوط به پارتیشن بندی و بوت در یک موقعیت ذخیره میشوند و چناچه این داده ها مخدوش و دچار اسیب فیزیکی یا نرم افزاری شوند به دردسر بزرگی خواهیم افتاد؛ در مقابل پارتیشن GPT نسخه های بیشتر و متعددی از این داده ها ( ی مربوط به پارتیشن بندی و بوت ) بر روی دیسک ذخیره میکند و به همین به این پارتیشن نسب به پارتیشن قدیمی MBR بیشتر میتوان اعتماد کرد و در صورت وارد آمدن آسیب به هارد دیسک راحت تر میتوان آنها را بازیابی و ترمیم نمود.

امیدوارم از این مقاله استفاده لازم را برده باشید.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا
بستن